Inloggen op Mijn Biernet

Geen account? Registreren

Login probleem? Reset je wachtwoord

Delen

The ‘Fresh’ versus the ‘Old’ | Westvleteren 12

Volgen

Blijf altijd op de hoogte

The ‘Fresh’ versus the ‘Old’

23 maart 2018 door Geschreven door: René van den Berk
 

Je gaat op vakantie en neemt mee: Westvleteren goud, Westvleteren blauw en Westvleteren groen. Waarvan de helft een cadeau is voor een bevriende bierliefhebber in Italië.  

Westvleteren trappistenbier

Westvleteren bier vergelijking

Westvleteren Trappisten vergelijking Binnen een paar dagen krijg je een bedankje in handen om mee naar huis te nemen. Je gulheid wordt beloond met enkele Westvleteren goud uit 2004.

Dit vraagt natuurlijk om een kleine smaaktest! Laat je nou toevallig zelf thuis nog een hoeveelheid Westvleteren 2018 hebben staan. Een vergelijking met de Sint Bernardus 2018 hoort natuurlijk binnen dit rijtje thuis.
Deze zijn al zo vaak met elkander vergeleken. Een oude Vleteren is een geduchte kandidaat in dit rijtje van drie.

De Sint Bernardus 12 (2018)

Zodra je het flesje van de Sint Bernardus 12 ontdoet van zijn kroonkurk, komt er een rijk aroma van moutnoot met Belgische gist vrij. Daarnaast een geur van caramel verpakt met rijp fruit en druiven. Verder merk je nog de geur van kruiden- en gerstsuiker.
Bij de eerste slok is de mout meteen aanwezig, zacht en romig met karamel toffee. Ook is hij lekker fruitig met o.a. druif en vijgen. De alcohol die present is, is aangenaam. Er is een perfecte balans in het geheel. De koolzuur bij deze jonge Quadrupel is prikkelend maar niet overheersend.

De Westvleteren XII (2018)

Gezien de Bernardus 12 en Westvleteren 12 al zoveel met elkaar vergeleken worden. Moet ik wel met nieuwe informatie komen.
In al die jaren heb ik Westvleteren niet veel mogen proeven door de beperkte verkrijgbaarheid. Dit keer heb ik het bier bewuster ervaren. Zeker na het proeven van de Sint Bernardus 12 is mijn eerste bevinding dat de smaak en het aroma aanzienlijk zijn veranderd met de stijging van de temperatuur. Ik ervaar de smaken iets prominenter dan bij de Sint Bernardus 12. Het is eerst meer een fruitig aroma en vervolgens gekarameliseerd. Maar één ding vind ik wel vervelend. Dit is dat de koolzuur meer aanwezig is dan bij de Sint Bernardus 12. De zoete nasmaak gaat gepaard met een matige bitterheid en pittige alcoholische nasmaak. Vergeleken met de jonge Bernardus is deze markanter.

De Westvleteren XII (2004)

Aan het begin van de vakantie kreeg ik onverwacht dus een aantal flesjes Westvleteren uit 2004. 

Lees ook

Ik ben geen fanatiekeling die het bier lang bewaard. Het lichaam van de 2004 variant lijkt iets donkerder bruin. Hij heeft een minimale kraag. De neus was vanaf het begin mooi erg romig en zoet. Je merkt meteen het gekonfijt fruit, meer romige van toffee en zeer beperkte alcohol.

De smaak dit bier is volwassener. Het is een genot in de mond. Het jaren rijpen heeft plaats gemaakt voor een romig en zoet toffee smaak. Met natuurlijk ook het gekonfijte (o.a. rozijnen) fruit wat het afmaakt. Het kruidige, pittige en alcoholische komt niet meer naar voren als bij de andere twee.

De leeftijd eist niet zijn tol. Een schande, dat ik er maar enkele uit 2004 heb.

De winnaar

Trappist Westvleteren Voor ik mijn eindconclusie geef. Vind ik een klein stukje geschiedenis op zijn plaats.

Zoals de meeste fanatiekelingen weten heeft Saint-Bernardus in Watou enkele jaren Westvleteren mogen brouwen. Uiteindelijk kwam het weer bij de monniken zelf terecht. Anders mocht het ook niet de kenmerking ‘Trappist’ mogen dragen. Het moest binnen een ‘Trappistabdij worden gebrouwen.

Zijn ze echt hetzelfde dan? Gezien Saint-Bernardus het recept heeft niet helemaal! Water is een belangrijk ingrediënt bij het brouwen. De hoeveelheid verschilt bij beiden. Een tweede factor is het gist. De brouwerijen gebruiken een ander type gist. Dit geeft de bieren een net iets andere smaak. Als laatste zijn het brouwers zelf. Ondanks hetzelfde recept krijg je door andere ingrediënten toch een ander eindresultaat.

De smaakconclusie daarentegen is, dat beiden geweldige bieren zijn en een stuk brouwgeschiedenis delen, alleen in de smaak zijn ze zeker niet hetzelfde. De jonge Westvleteren XII heeft enigszins iets meer pit, kleine bitterheid en prominentere koolzuur aanwezigheid bij openen. Daar houd je van of niet.

Wat ik kan zeggen is, dat de oude Trappist overduidelijk de winnaar is. De aroma’s en (na)smaken vormen bijna een soort poëtisch en volmaakt geheel. Het meesterwerk wat helemaal klopt tot aan het eind.
Mijn advies; "krijg je een paar Westvleteren XII in je bezit? Leg dan in ieder geval meer dan één fles weg om te rijpen. Delen zou ik niet aan beginnen! Daar zijn ze veel te lekker voor!"

Lees ook waarom de monniken van Westvleteren boos zijn op supermarkt Jan Linders.


 

Leuk blog over bier? Deel hem nu!

Bier, bier en nog eens bier!

Meer bier op Biernet.nl

Cookie instellingen