De pilsdrinker

Deze man heeft al jaren zijn eigen biermerk. Bij ieder WK’tje of barbecuetje staan de kratjes opgestapeld voor hem klaar en wordt hij door slimme marketingtrucs lekker gemaakt met gratis gadgets, zoals een flesopener die juicht als je een flesje dopt of een opblaasbare zitbank voor het geval er toch wat meer vrienden langs komen dan gepland was. Deze man, die zich na drie flesjes een stuk geweldiger voelt dan hij in werkelijkheid is, zal uit alle pilsjes zijn eigen merk blind kunnen proeven. Hij weet wat hij drinkt, hij kiest wat hij drinkt en hij blijft trouw aan zijn merk.

Toch is het de vrouw die sinds 1892 (toen William Painter de kroonkurk uitvond) het bier koopt. Vóór deze uitvinding kon het bier alleen in de kroeg gekocht worden. Handige flesjes zoals nu waren er toen nog niet. De man ging naar de kroeg en nuttigde daar zijn biertje. Maar toen kwam de tijd dat het bier thuis uit een flesje geschonken kon worden. De vrouw bepaalde vanaf dat moment wat er thuis gedronken werd.

Het is dus de vrouw die op zoek gaat naar het geschikte biermerk voor haar man. Marketing jongens zijn zich hier maar al te goed bewust van. Zo kwamen er halve kratjes (toch iets meer handelbaar voor de vrouw), jurkjes tijdens het WK en keukengereedschap tijdens de BBQ maanden. Sindsdien gaat het eigenlijk ook niet meer om de smaak van het bier. De vrouw ziet het kratje bier alleen maar als overbodige kostenpost in het huishoudboekje. De prijs is het belangrijkste aankoopargument geworden. De pilsjes worden langzaam stapje voor stapje smakelozer, want de goed getrainde smaakreceptoren van de man mogen immers niks doorhebben.

De smaak verdwijnt en is eigenlijk al weg. Het beetje smaak dat er nog in zit proef je niet meer omdat het nu zelfs extra koud uit een bevroren tap gedronken moet worden. Maar dat is nog niet genoeg voor de commerciële pils brouwerijen. De alcohol in het pilsje zorgt ervoor dat de man niet langer aan de wensen van zijn vrouw voldoet. Hij kan niet meer autorijden, de barbecue rotzooi kan niet meer opgeruimd worden, er wordt steeds luider gejuicht tijdens een doelpunt en het komt het libido ook niet ten goede. En dat terwijl hij zijn vrouw wel steeds mooier gaat vinden... Om deze irritatie bij de vrouw weg te nemen zijn er steeds meer alcohol arme- en zelfs alcoholvrije bieren te koop. Bekende alcoholisten zoals Charlie Sheen prijzen deze bittere limonade drankjes aan alsof het echte pilsjes zijn.

En het werkt! De man trapt erin! Het verschil is ook niet zo groot meer. De getrainde smaakreceptoren van de man zijn lui geworden. Ze zitten daar met z’n allen op zijn tong te wachten tot er weer eens wat lekkers voorbij komt. En dat zal niet meer gebeuren. Het bezoek zal alleen maar slechter worden. Het bittere wordt vervangen door het zoete en de alcohol verdwijnt voor altijd. Na een rustig barbecue feestje bij een vriend, waar het vlees de perfecte gaarheid heeft door de “barbecue dop-tang met ingebouwde temperatuurmeter en timer” die bij 2 sixpacks zat, ruimt hij nog even mee op en rijdt daarna zelf naar huis om met zijn vrouw een romantisch avondje met een “happy ending” te hebben. De man is precies zoals zijn vrouw dat wenst.

Dit kan en mag toch niet? Brouwers kom op! Pils is een unieke bierstijl; een lichtgeel gerstenat waar iedere man van zou moeten genieten. De eerste slok moet hem verrassen, er moet “ahhhh” klinken, een genotsmoment. Maak de pils weer zoals hij moet zijn, een pils met smaak, fris, hoppig en een klein beetje moutigheid. Het hoeft niet overdreven, het moet wel een pils blijven. En de prijs? Het hoeft niet eens duurder te worden, marketing is niet meer nodig. Een goede pilsener verkoopt zich zelf. Daar hebben echte mannen geen vrouw voor nodig.